വീഴുമ്പോൾ താടിയെല്ലു പൊട്ടണം. മിണ്ടാൻ കഴിയാതെ ഉണ്ണാൻ കഴിയാതെ ഇനിയും വീഴല്ലെയെന്നാർദ്രമായ് കൊഞ്ചുന്ന കെട്ടുകളൂരാതെ അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ ഒരിറ്റു ശ്വാസമന്വേഷിച്ചു പോവേണ്ടതില്ലാതെ കിടക്കാൻ കഴിയണം. ഒന്നും ചെയ്യേണ്ടതില്ലാത്ത ഈ സമാധാനത്തിനെ നാടെന്നു വിളിക്കാൻ കഴിയണം. രാജ്യസ്നേഹത്തിനിവിടെ സ്വന്തം വിസർജ്യത്തിന്റെ മണമായിരുന്നില്ലെന്ന ഓർമകളില്ലാതെ കഴിയണം. ചങ്ങലകളാവണം നമുക്കിന്നു മോടി.